Bάζουν χέρι στις καταθέσεις

Με διαδικασίες εξπρές και απροειδοποίητα θα μπορεί πλέον το Δημόσιο να προχωρά στις κατασχέσεις χρημάτων σε τράπεζες λόγω οφειλών, με απόφαση του Συμβουλίου

της Επικρατείας.
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, ανατρέποντας προηγούμενη απόφαση του ΣΤ΄ Τμήματος έκρινε δεν απαιτείται να έχει ενημερωθεί ο ενδιαφερόμενος οφειλέτης για την επικείμενη κατάσχεση γιατί η τυχόν πληροφόρησή του για αυτό θα τον έκανε να τρέξει αμέσως και να σηκώσει τα χρήματα που έχει στους τραπεζικούς του λογαριασμούς.
Η απόφαση που αλλάζει άρδην την έως τώρα νομολογία του ΣτΕ για το θέμα αυτό εκδόθηκε από την 7μελή αυξημένη σύνθεση του ΣΤ΄ Τμήματος στο οποίο είχε παραπεμφθεί λόγω σπουδαιότητας. Και όλα αυτά, τρεις μήνες μετά την προηγούμενη απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου που δεν έδιναν τέτοιο δικαίωμα στο δημόσιο θεωρώντας ότι η σχετική διάταξη του Κώδικα Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων (Ν.Δ. 356/1974) είναι αντισυνταγματική αφού ο οφειλέτης δεν μπορεί να αμυνθεί νομικά. Αυτή τη φορά όμως η κρίση των συμβούλων Επικρατείας, με άλλο πρόεδρο στην υπ υπ΄ αριθμ. 2082/2014 απόφασή τους είναι διαμετρικά αντίθετη.
Συγκεκριμένα, οι σύμβουλοι Επικρατείας αναφέρουν δηλαδή πως με τις διατάξεις του Κώδικα Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ), του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, κ.λπ., «οργανώνεται συνεκτικό σύστημα εισπράξεως δημοσίων εσόδων, με σκοπό το μεν να καθίσταται δυνατή και να μη ματαιώνεται η, συνταγματικώς άλλωστε επιβαλλομένη (άρθρο 4 παράγραφος 5 του Συντάγματος), είσπραξη των χρεών προς το Δημόσιο, με παράλληλη, όμως, έγκαιρη ενημέρωση του οφειλέτη του Δημοσίου, ο οποίος δύναται να ασκεί επικαίρως τα ένδικα βοηθήματα και μέσα που του παρέχει ο νόμος».
Στο πλαίσιο αυτό, ο οφειλέτης μπορεί να προσφύγει δικαστικώς, με την διεξαγωγή διαγνωστικής δίκης, ενώ παράλληλα έχει πληροφορηθεί το χρέος του, αναφέρουν οι δικαστές: «...Ο οφειλέτης γνωρίζει ευθέως πότε το βεβαιωμένο χρέος του καθίσταται ληξιπρόθεσμο και από την επόμενη της ημέρας κατά την οποία το χρέος κατέστη ληξιπρόθεσμο, είναι δυνατή η λήψη σε βάρος του αναγκαστικών μέτρων για την είσπραξη του χρέους».
Εάν ο οφειλέτης δεν είναι συνεπής συντάσσεται το κατασχετήριο το οποίο δεν κοινοποιείται στο οφειλέτη, παρά μόνο στην Τράπεζα, σύμφωνα με τον ΚΕΔΕ:
«Η μη κοινοποίηση στον οφειλέτη οφείλεται στον προφανή λόγο ότι, αν αυτός επληροφορείτο την επικειμένη λήψη του μέτρου, θα έσπευδε να εισπράξει από τον τρίτο (σ.σ.: Τράπεζα) τα οφειλόμενα σ’ αυτόν χρήματα ή απαιτήσεις ή θα ανελάμβανε τα εις χείρας τρίτου κινητά του, με συνέπεια, βεβαίως, να καθίσταται αδύνατη η εξ αυτών ικανοποίηση της αξιώσεως του Δημοσίου....Η μη πρόβλεψη στο νόμο και πρόσθετης υποχρεώσεως για μία τρίτη, ενδιάμεση, κοινοποίηση προς τον οφειλέτη πριν από την ενεργοποίηση του δικαιώματος του Δημοσίου να λάβει εις βάρος του μέτρα αναγκαστικής εκτελέσεως, δεν παραβιάζει συνταγματικές διατάξεις ούτε, ειδικώτερον, την διάταξη του άρθρου 20 παρ. 2 του Συντάγματος, αφού καθιδρύεται, πάντως, στο νόμο πλήρες και αποτελεσματικό σύστημα έννομης προστασίας του οφειλέτη του Δημοσίου».