ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ - Eίμαστε υπερήφανοι που είμαστε μεταλλωρύχοι...

Αποσπάσματα από γράμμα του Walter Jones, ανθρακωρύχου, προς την Υπηρεσία Προστασία

Περιβάλλοντος των Η.Π.Α., για το σχέδιο της τελευταίας με τίτλο "Καθαρή Ενέργεια" και με πρώτο στόχο της το κλείσιμο
ανθρακωρυχείων στη Δυτική Βιρτζίνια (σημ. πρόκειται για πολιτεία των Η.Π.Α. που η οικονομία της στηρίζεται κυρίως στη λειτουργία ορυχείων). Γράφει ο Walter Jones στις 23 Ιουλίου του 2014:

<< ... μα δε νοιάζεται κανείς για το τι θα συμβεί στη γυναίκα μου και τα παιδιά μου αν δεν έχω πλέον δουλειά?>>

<<... δε σκέφτεται κανείς τη βαρύτητα που έχει σ' αυτή τη χώρα η οικογένειά μου και οι οικογένειες των συναδέλφων μου?>>

<<... κανείς δεν ενδιαφέρεται για το αν δεν έχουμε μια σταθερή δουλειά, ένα σταθερό μισθό ή αν δεν υπάρχουν περισσότερες εισφορές στα Ταμεία Υγείας και Συνταξιοδότησης?>>

<<... γιατί η κυβέρνηση που "σκοτώνει" τις δουλειές μας πρέπει να πληρώσει μετά το τίμημα των παροχών ανεργίας, της κοινωνικής μέριμνας και πρόνοιας? Αντί να ελαττώσει αυτό το τίμημα προς άλλες κατευθύνσεις θέλει να δημιουργήσει κάτι επιπλέον?>>

<<... είμαι υπερήφανος που είμαι ανθρακωρύχος... που έχω μια αξιοπρεπή δουλειά και είμαι σε θέση να φροντίσω την οικογένειά μου λόγω της δουλειάς που κάνω>>

<<... είμαι υπερήφανος που είμαι ανθρακωρύχος... ποτέ δε ζήτησα ελεημοσύνη από τους ανθρώπους γύρω μου ή από την κυβέρνηση... θέλω να πληρώνω με το δικό μου τρόπο... θέλω να εργάζομαι... Αισθάνομαι υπερηφάνεια για την εργασία μου... θέλω να συνεχιστεί το επάγγελμά μου, να συνεχιστεί η παραγωγή άνθρακα, για να τροφοδοτείται αυτό το Έθνος... και λυπάμαι που γίνομαι συναισθηματικός, αλλά δεν μπορώ αλλιώς>>

<<... δεν βλέπω την προτεινόμενη πολιτική της κυβέρνησης για τα ανθρακωρυχεία ως μια πραγματική λύση... θα χάσουμε όλα αυτά για τα οποία έχουμε εργαστεί... τις ζωές μας... οι κοινότητές μας θα αγωνίζονται σε συνθήκες φτώχειας... πώς μπορεί η κυβέρνηση να θεωρεί το κλείσιμό μας ως succes story?>>

Αγαπητέ Walter,
μας έχεις αγγίξει, κι επειδή πέραν από τη όποια λογική υπάρχει και το συναίσθημα, να συμπληρώσουμε:

Είμαστε υπερήφανοι που είμαστε μεταλλωρύχοι... έχουμε το πλεονέκτημα να βλέπουμε πολλές καταστάσεις με άλλο μάτι:

... και πρώτα πρώτα, απολαμβάνουμε την αξία της οικογένειάς μας κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα που δουλεύουμε μέσα στη γη... ο πιο γλυκός χρόνος είναι αυτός που περνάει από τη στιγμή που τελειώνει το οχτάωρό μας μέχρι να περάσουμε από το κατώφλι του σπιτιού μας, αντικρίζοντας τα παιδιά μας και τη γυναίκα μας... είμαστε οι ήρωές τους!

... αγαπάμε τη γη... η γη δεν είναι μόνο ότι θαυμάζουμε στην επιφάνειά της... τα δάση, οι θάλασσες, τα χρώματα για εμάς έχουν ιδιαίτερη αξία... εκεί κάτω όμως είναι η καρδία της... την ακούς να χτυπά... την αφουγγράζεσαι... λάμπει στα σκοτάδια της δίνοντας ζωή.... σε προκαλεί και σε προσκαλεί σα μια μετρέσα που κρύβει από τη μια τον κίνδυνο, αλλά σου δίνει απλόχερα τους "χυμούς" της...

... νοιώθουμε κάποιοι από τους λίγους σε αυτό το σύμπαν... γιατί νοιώθουμε πραγματικά τη θέα του ουρανού, τον ήλιο, τα σύννεφα, τη βροχή.... κανείς άλλος δεν έχει τόση δύναμη μέσα του για αισθανθεί όλα αυτά στον υπερθετικό βαθμό

Αγαπητέ Walter,
είμαστε υπερήφανοι που είμαστε μεταλλωρύχοι... δεν είναι ντροπή η δουλειά μας... για μια χούφτα γης, δίνουμε τη ζωή μας... μια χούφτα γης μας ανταμείβει... μια χούφτα γης κάνει και το δικό μας Έθνος τρανότερο!!!

FB

olahalkidiki.blogspot.gr