Βάζεις το κοτοπουλάκι στο φούρνο και αρχίζει να μοσχοβολάει το σπίτι. Έτοιμο! Γευστικό, ζουμερό, νοστιμότατο... Το απολαμβάνεις ζεστό, φρέσκο, μόλις έχει βγει από το φούρνο. Τέλειο! Φυσικά και δεν μπορείς να το φας όλο. Το βάζεις στο ψυγείο και την επόμενη μέρα, γυρίζοντας από τη δουλειά, το ξαναζεσταίνεις. Είναι κρίμα να το πετάξεις. Αμαρτία... Δεν έχει όμως την ίδια γεύση. Και δεν είναι καθόλου ζουμερό. Έχει στεγνώσει. Τι να κάνεις όμως; Αυτό είχες, αυτό έφαγες.
Κάπως έτσι πάει... Τον βλέπεις, τον γνωρίζεις, σου αρέσει, του αρέσεις και η σχέση αρχίζει να “ψήνεται”. Σε λίγο καιρό είναι έτοιμη. Ζουμερή, γευστική, νοστιμότατη... Σε γεμίζει χαρά, ευτυχία, ζωντάνια. Κάπου στην πορεία όμως δεν τα βρίσκετε και χωρίζετε. Ζεις το δράμα του χωρισμού, η μοναξιά σε κοιτάει κατάματα και κάπου εκεί, μερικούς μήνες μετά... θυμάσαι ότι έχει “περισσέψει κοτόπουλο στο ψυγείο”. Και ξαναγυρίζεις στον πρώην. Γιατί;
Γιατί σου έλειψε; Γιατί τον αγαπάς; Γιατί είναι ο άντρας της ζωής σου; Γιατί δεν αντέχεις μακριά του; Γιατί ταιριάζετε; Και αν όλα αυτά, γιατί χωρίσατε;
Η ψυχολόγος Δήμητρα Ζάφειρα σημειώνει πως αυτό μπορεί να συμβαίνει “επειδή οι άνθρωποι είμαστε φοβικοί και με μεγάλη δυσκολία περνάμε σε μια αλλαγή στη ζωή μας: να μείνεις μόνη, να πας μπροστά... Και συνήθως για να πας μπροστά πρέπει να μείνεις μόνη σου”.
Και αυτό τρομάζει. Οι αλλαγές τρομάζουν. Το άγνωστο. Το μπροστά. Ακόμα κι αν κρύβει τις πιθανότητες μιας καλύτερης ζωής, μιας καινούριας ωραιότερης σχέσης, στα γνωστά νιώθουμε μεγαλύτερη ασφάλεια και τα προτιμούμε. Αυτό ξέρω, αυτό εμπιστεύομαι που λένε. Δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Μαϊμουδίσματα
Εμείς οι γυναίκες είμαστε λίγο σας τις μαϊμούδες, μου είχε πει ένας φίλος. Πιάνουμε το ένα κλαδί και μετά αφήνουμε το άλλο. Δεν φεύγουμε από μια σχέση, αν δεν έχουμε βρει τον επόμενο (όχι ότι δεν το κάνουν και οι άντρες).
Και μέχρι τότε, όπως λέει και η ψυχολόγος “είναι προτιμότερη η συνήθεια, η ασφάλεια, ακόμα και μιας σχέσης που δεν είναι καλή”. Τουλάχιστον νιώθεις ότι έχεις κάτι... Άβυσσος!
Και μένουμε. Ή ξαναγυρίζουμε. Στον πρώην. Σε αυτόν που χωρίσαμε. Και ξαφνικά οι λόγοι που μας “έστειλαν” ξεχνιούνται. Και επιστρέφουμε. Επειδή τον ξέρουμε. “Κι επειδή μας ξέρει κι αυτός” συμπληρώνει η κ. Ζάφειρα.
Ξέρει τα ελαττώματά μας, ξέρει τα στραβά μας. Μέχρι να μας μάθει ένας άλλος άνθρωπος... Είναι ρίσκο. Φοβίζει. Θα μας αποδεχτεί;
Εδώ βέβαια εξαρτώνται και πολλά από την ηλικία. Αλλιώς αντιμετωπίζεις μια αποτυχημένη σχέση στα 20 που δεν σε φοβίζει τίποτα, αλλιώς στα 30 κι αλλιώς στα 40. Οι συμβιβασμοί αυξάνονται και η μοναξιά μοιάζει απειλητική.
Και ξαναγυρίζεις. Γεμάτη ελπίδες. Σίγουρη ότι αυτή τη φορά θα πετύχει. Και βιώνεις τη σχέση με έναν άνθρωπο που ήδη ξέρεις. Στην αρχή όλα καλά, το διάλειμμα λειτούργησε και μετουσιώθηκε σε πάθος. Αυτό όμως κρατάει για λίγο. Και επανέρχεσαι στην πραγματικότητα. Και όλα εκείνα που σας χώρισαν ξαναρχίζουν να φαίνονται στον ορίζοντα.
Μπορεί να πετύχει τελικά μια τέτοια σχέση; “Εξαρτάται τι έχεις βάλει στόχο. Αν έχεις βάλει στόχο να μην είσαι μόνη σου, ok, δεν είσαι μόνη σου. Μπορεί όμως να είσαι και πιο μόνη από ποτέ, σε μια σχέση που δεν υπάρχει ούτε συναισθηματική ανταπόκριση, υπάρχει βόλεμα, υπάρχει και ταυτόχρονη υποκρισία... γιατί αποκλείεται ο άλλος να μην το καταλαβαίνει: ότι είσαι εκεί λόγω συναισθηματικής ανασφάλειας, ότι είσαι εκεί γιατί αισθάνεσαι ασφάλεια” υπογραμμίζει η κ. Ζαφειρα.
Και ο άλλος όμως κάτι ανάλογο κάνει. “Χειρίζεται την ανασφάλειά σου και σε κρατάει εκεί”.
Είπαμε... Το ξαναζεσταμένο φαγητό δεν είναι ποτέ όσο νόστιμο είναι την πρώτη φορά. “Είναι μια λύση ανάγκης!” όπως σημειώνει και η ψυχολόγος. Να το φάμε για να μην το πετάξουμε. “Άμα θέλεις να ζήσεις έτσι τη ζωή σου... Το να φάμε κάτι για να μην το πετάξουμε, δεν είναι ζωή, είναι επιβίωση. Αν θέλεις να ζήσεις, τότε κάνεις άλλες επιλογές. Που μπορεί να σου κοστίσουν συναισθηματικά - να μείνεις μόνη σου, να στεναχωρεθείς κλπ.- αλλά θα ζήσεις”.
Η επιλογή είναι δική σου. Θα πας πίσω ή θα προχωρήσεις μπροστά; Στο πίσω ξέρεις τι υπάρχει, στο μπροστά όχι. Μόνο στο μπροστά όμως κρύβεται το ενδεχόμενο του καλύτερου.
Σημείωση: Τα παραπάνω ισχύουν για σχέσεις που έληξαν λίγους μήνες πριν. Στην περίπτωση που επιστρέφεις χρόνια μετά σε έναν πρώην, τα δεδομένα αλλάζουν. Θα μιλήσουμε και για αυτό....
της Ξένιας Ιωάννου
Με την πολύτιμη συνεργασία της ψυχολόγου Δήμητρας Ζάφειρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου